آیه 61 سوره نساء

از دانشنامه‌ی اسلامی

وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُودًا

[4–61] (مشاهده آیه در سوره)


<<60 آیه 61 سوره نساء 62>>
سوره :سوره نساء (4)
جزء :5
نزول :مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و چون به آنها گفته شود که به حکم خدا و رسول بازآیید، گروه منافق را بینی که مردم را از گرویدن به تو منع می‌کنند.

چون به آنان گویند: [برای داوری و محاکمه] به سوی آنچه خدا نازل کرده، و به سوی پیامبر آیید، منافقان را می بینی که از تو به شدت روی می گردانند!

و چون به ايشان گفته شود: «به سوى آنچه خدا نازل كرده و به سوى پيامبر [او] بياييد»، منافقان را مى‌بينى كه از تو سخت، روى برمى‌تابند.

و چون ايشان را گويند كه به آنچه خدا نازل كرده و به پيامبرش روى آريد، منافقان را مى‌بينى كه سخت از تو رويگردان مى‌شوند.

و هنگامی که به آنها گفته شود: «به سوی آنچه خداوند نازل کرده، و به سوی پیامبر بیایید»، منافقان را می‌بینی که (از قبول دعوت) ِ تو، اعراض می‌کنند!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

When they are told, ‘Come to what Allah has sent down and [come] to the Apostle,’ you see the hypocrites keep away from you aversely.

And when it is said to them: Come to what Allah has revealed and to the Apostle, you will see the hypocrites turning away from you with (utter) aversion.

And when it is said unto them: Come unto that which Allah hath revealed and unto the messenger, thou seest the hypocrites turn from thee with aversion.

When it is said to them: "Come to what Allah hath revealed, and to the Messenger": Thou seest the Hypocrites avert their faces from thee in disgust.

معانی کلمات آیه

تعالوا: تعال: بيا. تعالوا: بيائيد. هر دو اسم فعل مى باشند.

يصدون: صد و صدود گاهى به معنى اعراض و گاهى به معنى برگرداندن است ، مراد در اين آيه معناى اول است.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى‌ ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُوداً «61»

و چون به آنان گفته شود (كه براى داورى) به سوى آنچه خداوند نازل كرده و به سوى پيامبر بياييد، منافقان را مى‌بينى كه به شدّت از پذيرش دعوت تو روى مى‌گردانند.

جلد 2 - صفحه 95

پیام ها

1- گرچه منافقان، تسليم قانون خدا و فرمان پيامبر نيستند، ولى ما بايد آنان را دعوت كنيم. «قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا»

2- در پذيرش دعوت انبيا، رشد وبرترى است. ( «تَعالَوْا» دعوت به بالاآمدن است)

3- كتاب و سنّت هماهنگ هستند، وگرنه ارجاع مردم به دو چيز متضاد حكيمانه نيست. «إِلى‌ ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ»

4- مراجعه به طاغوت و قضاوت خواهى از بيگانگان، خصلت و روحيّه‌ى منافقان است كه با رهبر آسمانى مخالفت و از راه حقّ اعراض كنند. (كلمه‌ «يَصُدُّونَ» نشانه‌ى خصلت و استمرار است)

5- منافق، علاوه بر اعراض خود، مانع ديگران نيز مى‌شود. «يَصُدُّونَ»

6- آنچه پرده از كفر منافقان برمى‌دارد، مخالفتشان با رهبرى الهى است. «عَنْكَ»

7- منافقان، حساسيّتى نسبت به ايمان قلبى مردم به خداوند ندارند، ناراحتى عمده‌ى آنان اجتماع مردم برگرد رهبر آسمانى است. «يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُوداً»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)


وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى‌ ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُوداً (61)

وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى‌ ما أَنْزَلَ اللَّهُ‌: و زمانى كه گويند منافقان را در وقت تحاكم، بيائيد به حكمى كه خداوند نازل فرموده در كتاب خود، وَ إِلَى الرَّسُولِ‌: و به حكمى كه پيغمبر او مى‌نمايد، رَأَيْتَ الْمُنافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُوداً: مى‌بينى منافقان را در حالتى كه اعراض مى‌كنند از تو، اعراض كردنى از روى فرط عناد و عداوت؛ زيرا مى‌خواستند به ميل آنها حكم كنى و توبه حق حكم نمودى، از اين جهت اعراض كردند.

تبصره: چون آيات قرآنى عبرت به عموم لفظ است نه خصوص سبب، پس آيه شريفه عموميت دارد نسبت به كسانى كه حاليه وقتى به آنها گفته شود:

بيائيد به حكم خدا و رسول رفتار كنيد، اعراض نموده و گويند: اقتضاى زمان چنين است كه ما به قانون مجعوله رفتار كنيم. يا للعجب از اين قوم كه خود را مسلمان دانند، مگر نعوذ باللّه، خدا و پيغمبر مخبر نبودند كه قرون اخيره چه احكامى محتاج اليه است، تا وضع آن نموده مردم را بلا تكليف نگذارند. البته قرآن حكمش باقى و عموم مكلفين مأمورند به عمل به آن تا روز قيامت، پس بنا بر اين است. حسانات عقليه و آراء جديده غير مشروعه هر دوره‌اى از زمان، چه محلى از اعراب دارد.

در كافى شيخ كلينى و اكمال الدين صدوق رحمه اللّه در ذيل خبرى،

تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 487

حضرت رضا عليه السّلام به عبد العزيز فرمايد: اى عبد العزيز بن مسلم! جهالت كردند مردم و خدعه و حيله نمودند در آراء خود. بدرستى كه خداى عز و جل قبض روح پيغمبر خود ننمود تا كامل كرد دين او را و نازل فرمود به او قرآن را كه در آنست تفصيل هر چيزى؛ بيان فرموده در آن حلال و حرام و حدود احكام را و جميع آنچه را كه محتاجند مردم به آن كاملا. پس فرمود خداى عز و جل:

«فرو گذار نكرديم در قرآن چيزى را». «1» و نازل فرمود در حجة الوداع كه آخر عمر پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود، اين آيه را كه: الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ‌.

يعنى: امروز دين شما را براى شما كامل كردم و نعمتم را بر شما تمام ساختم و راضى شدم كه اسلام دين شما باشد. «2» و امر امامت از تماميت دين است، و رحلت ننمود پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم تا اينكه بيان فرمود براى امتش، معالم دينشان را و واضح ساخت براى آنها راهشان را و واگذاشت ايشان را بر طريق حق، و اقامه نمود بر آنها على عليه السّلام را علم و امام، و ترك نكرد بيان چيزى را كه امت محتاجند. پس هر كه گمان كند كه خداى تعالى كامل نفرموده دينش را، به تحقيق رد كرده كتاب اللّه را، و هر كه رد كند كتاب الهى را، كافر است. «3»


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)


وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى‌ ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُوداً (61)

ترجمه‌

و چون گفته شود مر ايشانرا بيائيد بسوى آنچه فرستاده است خدا و بسوى پيغمبر ميبينى منافقانرا كه باز ميدارند آنرا از تو بازداشتنى..

تفسير

قمى ره فرموده اين آيه در شأن اعداء آل محمد (ص) نازل شده است و صدّ بمعنى منع يا اعراض است كه منافقين از مراجعه مردم به پيغمبر (ص) و آل او مينمودند باتمام قواء و ميكوشيدند در محو آثار آنها.

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)


وَ إِذا قِيل‌َ لَهُم‌ تَعالَوا إِلي‌ ما أَنزَل‌َ اللّه‌ُ وَ إِلَي‌ الرَّسُول‌ِ رَأَيت‌َ المُنافِقِين‌َ يَصُدُّون‌َ عَنك‌َ صُدُوداً (61)

و زماني‌ ‌که‌ بآنها گفته‌ شود ‌که‌ برويد و بشتابيد بآنچه‌ ‌خدا‌ نازل‌ فرموده‌ ‌در‌ قرآن‌ مجيد و بسوي‌ ‌رسول‌ مبين‌ قرآن‌ مي‌بيني‌ ‌که‌ منافقين‌ اعراض‌ ميكنند ‌از‌ تو و ديگران‌ ‌را‌ منع‌ ميكنند منع‌ شديدي‌.

‌ما جامعه‌ شيعه‌ مي‌گوييم‌ باين‌ عامه‌ عمياء بيائيد ‌در‌ حقانيت‌ ‌علي‌ ‌عليه‌ السّلام‌ و ابا بكر رجوع‌ كنيم‌ بقرآن‌ مجيد و باخبار متواتره‌ صادره‌ ‌از‌ پيغمبر اكرم‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ بكلي‌ اعراض‌ ميكنند و عوام‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌هم‌ منع‌ شديد ميكنند مگر ‌آيه‌ ركوع‌ و ‌آيه‌ مباهله‌ و دو ‌آيه‌ يوم الغدير و بسياري‌ ‌از‌ آيات‌ ديگر و همچنين‌ حديث‌ منزلة و حديث‌ ثقلين‌ و حديث‌ سفينة و حديث‌ طير مشوي‌ و حديث‌ ‌من‌ كنت‌ مولاه‌ و احاديث‌ ديگر

جلد 5 - صفحه 120

همه‌ دلالت‌ ‌بر‌ حقانيت‌ ‌علي‌ ‌عليه‌ السّلام‌ بلكه‌ صراحت‌ ندارد چرا رجوع‌ نميكنيد و نميگذاريد عوام‌ رجوع‌ كنند نعوذ باللّه‌ ‌من‌ النفاق‌ و الضلالة و الكفر، چنانچه‌ ‌در‌ تفسير ‌علي‌ ‌إبن‌ ابراهيم‌ ‌است‌ فرمود

‌هم‌ اعداء آل‌ ‌محمّد‌ كلهم‌ جرت‌ فيهم‌ ‌هذه‌

الاية.

وَ إِذا قِيل‌َ لَهُم‌ قائل‌ ‌خدا‌ ‌است‌ چنانچه‌ ‌در‌ ‌آيه‌ قبل‌ فرمود فَإِن‌ تَنازَعتُم‌ فِي‌ شَي‌ءٍ فَرُدُّوه‌ُ إِلَي‌ اللّه‌ِ وَ الرَّسُول‌ِ و مرجع‌ ضمير ‌لهم‌ منافقين‌ هستند بقرينه‌ جمله‌ ‌بعد‌ (تعالوا) ‌از‌ كلمه‌ علو بمعني‌ بالا رفتن‌ ‌است‌ مي‌گويي‌ ‌تعالي‌ و ترقي‌ و معلوم‌ ‌است‌ هيچ‌ مرتبه‌اي‌ بالاتر ‌از‌ إِلي‌ ما أَنزَل‌َ اللّه‌ُ وَ إِلَي‌ الرَّسُول‌ِ نيست‌، اما قرآن‌ بواسطه‌ إِن‌َّ هذَا القُرآن‌َ يَهدِي‌ لِلَّتِي‌ هِي‌َ أَقوَم‌ُ بني‌ اسرائيل‌ ‌آيه‌ 9، و اما الرسول‌ فلقوله‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌

‌ما ‌من‌ شيئي‌ يقربكم‌ ‌الي‌ الجنة و يبعدكم‌ ‌عن‌ النار الا و ‌قد‌ امرتكم‌ ‌به‌ و ‌ما ‌من‌ شيئي‌ يبعدكم‌ ‌عن‌ الجنة و يقربكم‌ ‌الي‌ النار الا و ‌قد‌ نهيتكم‌ عنه‌.

رَأَيت‌َ المُنافِقِين‌َ چون‌ دزد داخلي‌ هستند دائما كار شكني‌ ميكنند.

يَصُدُّون‌َ عَنك‌َ صُدُوداً ‌هم‌ ‌خود‌ ‌آنها‌ ‌از‌ فيوضات‌ ممنوع‌ ميشوند و ‌هم‌ مانع‌ ‌از‌ ايمان‌ كفار ميشوند و ‌هم‌ مؤمنين‌ ‌را‌ ميخواهند ‌از‌ دور پيغمبر صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ متفرق‌ كنند چنانچه‌ ‌خدا‌ ‌از‌ ‌آنها‌ خبر ميدهد هُم‌ُ الَّذِين‌َ يَقُولُون‌َ لا تُنفِقُوا عَلي‌ مَن‌ عِندَ رَسُول‌ِ اللّه‌ِ ‌صلي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و ‌سلّم‌ حَتّي‌ يَنفَضُّوا منافقين‌ ‌آيه‌ 8.

برگزیده تفسیر نمونه


(آیه 61)

نتیجه داوری طاغوت

به دنبال نهی شدید از مراجعه به طاغوت، و داوران جور، نتایج این گونه داوریها و دستاویزهایی که منافقان برای توجیه کار خود به آن متشبث میشدند، در این آیه و دو آیه بعد مورد بررسی قرار گرفته است.

در آیه مورد بحث میفرماید: این گونه مسلمان نماها نه تنها برای داوری به سراغ طاغوت میروند، بلکه هنگامی که به آنها گفته شود به سوی آنچه خداوند نازل کرده، و به سوی پیامبر بیایید، منافقان را میبینی که از (قبول دعوت) تو اعراض میکنند» و با اصرار روی این کار میایستند (وَ إِذا قِیلَ لَهُم تَعالَوا إِلی ما أَنزَلَ اللّهُ وَ إِلَی الرَّسُولِ رَأَیتَ المُنافِقِینَ یصُدُّونَ عَنکَ صُدُوداً).

یعنی: مقاومت و اصرار آنها در این کار نشان دهنده روح نفاق و ضعف ایمان آنهاست، و گر نه با دعوت پیامبر صلّی اللّه علیه و آله بیدار میشدند و به اشتباه خود معترف میگشتند.

سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:

تفسیر های فارسی

ترجمه تفسیر المیزان

تفسیر خسروی

تفسیر عاملی

تفسیر جامع

تفسیر های عربی

تفسیر المیزان

تفسیر مجمع البیان

تفسیر نور الثقلین

تفسیر الصافی

تفسیر الکاشف

پانویس

  1. تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع